İmparator Decius döneminde, Hıristiyanlara yönelik yoğun zulüm ve baskıların yaşandığı bir dönemde, yedi genç Hıristiyan, canlarını korumak amacıyla Panayır Dağı eteklerinde bulunan bir mağaraya sığınır. Korku ve tehditler içinde, bu gençler, Hıristiyan inançlarını koruyabilmek için mağaranın derinliklerine çekilerek orada gizlenirler. Mağarada uzun ve derin bir uykuya dalarlar. Bu olağanüstü uyku süreci, tam olarak 200 yıl sürer.

Bu süre zarfında, Hıristiyanlık tarihindeki önemli bir değişim gerçekleşir. Theodosius II. döneminde, Hıristiyanlık Roma İmparatorluğu'nun resmi dini olarak kabul edilir ve bu, Hıristiyan toplumu için büyük bir zafer ve rahatlama anlamına gelir. Yüzyıllar süren bu dönüşüm, Hıristiyanların zulme karşı elde ettikleri önemli bir başarıdır.

Yıllar sonra, uyandıklarında, yedi genç, Hıristiyanlık inancının resmi olarak kabul edildiğini öğrenirler. Bu mucizevi uyanışları, onları mukaddes kişiler olarak tanıtır. O dönemde, bu yedi genç, Hıristiyanlığın bir sembolü haline gelir ve halk arasında kutsal olarak kabul edilirler.

Öldüklerinde, bu gençler tekrar aynı mağaraya gömülür. Mağara, onların bu uzun süreli uykusunun ve Hıristiyanlık için verdikleri mücadelenin bir hatırası olarak kalır. Bugün, bu mağara ve gençlerin öyküsü, Hıristiyan inancının sadakatini ve direncini simgeleyen önemli bir tarihi ve manevi miras olarak kabul edilir.